Koşulsuz sahiplik çok ender görülür. Dünyada her şey bir bedel karşılığı sürekli el değiştirir. Bir ürünün sahibi olabilmek için o ürüne para öderiz. Bir diplomaya sahip olmak için bir okul bitirmek gerekir. Yani doğuştan sahip olduğumuz hiç bir şeyimiz yok. Her şeye belli belirsiz bir takas sonucu ulaşılırız. Ancak bunun tek bir istisnası var. O şey ne mi?

Zaman. (Harcandığında yerine konmayan tek sermaye)

Düşünün. Doğdunuz ilk an koşulsuz şartsız tamamen size ait olan, karşılığında kimseye bir şey vermek zorunda olmadığınız bir şey. Piyango gibi. Havadan gelen bir nimet. Tamamen size ait. Sizin.

Ancak tuhaftır ki yaş aldıkça tamamen size ait olan o şeyi birileri ucundan kırpa kırpa sizden alır. O kadar ufak parçalarla koparırlar ki farkına bile varamazsınız. 30’una geldiğinde bir bakarsınız ki tamamen size ait olan o şeyin, yani ‘’zamanın’’ büyük kısmı 8-5 çalıştığın kurum tarafından gasp edilmiş. Hem de ömür boyu! İş yerine kiraladığınız zamanın dışında, iş yerine gitmek için yolda harcadığınız zaman ve uykuda harcadığınız bilinçsiz zaman bloğunu çıkardığımızda size hepi topu 3-5 saat kalır. Bozdur bozdur harca.

Her gün hesabınıza 24.000 ₺ yattığını ve bunun 20.000₺’sini vergi olarak sizden o ya da bu şekilde kestiklerini düşünün. Çok sinir bozucu olmaz mıydı?

Peki paradan daha değerli bir kaynak olan Zamanınızı bu şekilde çaldıklarında neden sinirleriniz bozulmuyor ve buna isyan etmiyorsunuz?

Etmiyorsunuz, çünkü aynı duruma sahip kalabalıklar içinde kendinizi huzurlu ve konforlu hissediyorsunuz.

50 Kişilik bir sınıfta 49 kişinin sınavdan geçtiği ortamda siz sınavdan geçemezseniz panik ve stres yapar, çok kötü hissedersiniz. Peki aynı sınavdan başarısız olan 40 kişiden biri olduğunuzda bu size neden kötü hissettirmez? Hatta öyle ki bu başarısız topluluk içinde kendinizi huzurlu ve rahat hisseder, bundan bir mizah unsuru dahi çıkarabilirsiniz. İşte günümüzde tamamen kendisine ait olan o en değerli sermayesini (Zamanını) üç kuruşa birilerine satan insanlarda kendini bu şekilde huzurlu ve rahat hissediyor. Çünkü etrafını saran insanlar kendilerinin karbon kopyaları.

Durum bundan daha da vahim. Zamanımızı gasp etmeleri için bu kurumların önünde sıraya giriyor adeta yalvarıyoruz.Hırsızın kapısına gidip altınlarımızı alması için yalvarmak gibi bir şey bu.

Hakim düzen bu olsa da bizler bu düzenin bir parçası olmayı reddediyoruz! Hakim düzeni değiştireceğimizi iddaa etmiyor ancak bu düzenin bir parçası olmadan özgürlüğümüzü elimize alabileceğimizi savunuyoruz. Peki ama nasıl?

Dönüşüm geçirerek.

Yerde sürünen ve oldukça savunmasız bir yaşam formunda olan bir tırtılın potansiyelini fark etmesi ve kozasını örerek metamorfoz süreçlerine girmesinde olduğu gibi. Bu dönüşüm yerde sürünen güçsüz tırtılı göklerde özgürce uçan bir kelebeğe evirir. İşte bu süreçler kelebeğin dönüşüm süreçlerinin bir sonucudur. Bizler de aynı dönüşüm süreçlerine girerek kendi potansiyelimizi fark edecek ve kalabalıkların oluşturduğu bu kölelik düzeninden kendimizi kurtaracağız. Bir tırtılken kelebeğe dönüşerek zamansal, mekansal ve maddi özgürlüğümüzü elimize alacağız. Bu kelebek dijital bir kelebek olacak. Ömrü sonsuz, gücü sınırsız olacak.

Vizyonumuz farkındalık sahibi olan bireyler yetiştirerek ülkenin en değerli ve güçlü Özgür Dijital Göçebelerin oluşturmaktır. Ve bunu Dönüşüm Sistemlerini tanımlayan Online Hybrid Kurs Danışmanlığı ile yapacağız. Tırtıl adayları yakın gelecekte kendi imparatorluğunu kurarak doğduğu an kendisine koşulsuz şartsız verilen o değerli kaynağı, yani ‘’Zamanını’’ tekrar geri alacak.
Göklerde görüşmek üzere!

DENİZ DUMAN

* * *

‘’Günler pahalıdır. Bir gününü harcadığında geriye kalan günlerin bir eksilir. Her birini akıllıca harcadığına emin ol.’’ Jim Rohn